حضرت زینب (س) پرستار نهضت و انقلاب حسینى
در سال پنجم‌جمادی‌الاول سال‌ششم هجرت در شهر مدینه، در خانه حضرت علی(ع) دختری بدنیا آمد که سالها بعد در تغییر مسیر تاریخ بشریت نقشی عظیم ایفا کرد. زینب (س) از مادری چون فاطمه زهرا (س) متولد شد و در دامان آن بانوی بزرگ و پیامبر اسلام(ص) و حضرت علی(ع) پرورش یافت. یکی از سیره‌های عملی زندگی این بانوی الهی، پرستاری و دستگیری از حال بیماران و درماندگان بود. اتفاقات سختی که در طول حیات سراسر مرارت بار ایشان رخ داد، همچون بیماری مادر بزرگوارشان، ضربت خوردن پدر، مسمومیت برادر و بالاخره حادثه بزرگ کربلا، زینب(س) را به عنوان الگوی پرستاران معرفی کرد و سالروز ولادتش، به عنوان "روز پرستار" برگزیده شد.
ایشان پرستار بزرگ کربلا بود، اما آیا فقط پرستار بود؟ ایشان علاوه بر پرستاری و مراقبت از حضرت امام سجاد(ع) که در روز عاشورا به شدت بیمار بود، تقویت روحیه مجروحان و خانواده شهیدان، رسیدگی به بازماندگان و کمک به اطفال را نیز بر عهده داشت و اینها کوچکترین مسئولیت حضرت زینب(س) بود .
با وجود اینکه می‌دانیم پرستاری یک وظیفه سنگین و ارزشمندی است، اما وظیفه حضرت زینب(س) تنها پرستاری از بیماران و اطفال و... نبود، بلکه وظیفه اصلی یا به عبارتی پرستاری اصلی حضرت، همان نهضت خونین کربلا بود.
روز دوازدهم محرم کاروان اسیران به کوفه رسید. شهر در حالتی عجیب و غیرعادی بسر می برد. شایعات گوناگون در میان مردم رواج داشت و هر دسته به گونه‌ای خاص درباره کربلا سخن می گفتند .
ورود کاروان آن هم با آن وضع رقت انگیز کوفه را منقلب و پریشان ساخت .
عظمت فاجعه کربلا و جنایت شومی که بوقوع پیوسته بود، موجب شد همه کسانی که شاهد منظره ورود کاروان اسیران بودند، گریه‌کنند؛ زیرا بیشتر مردم یا در جنگ بر ضدحسین(ع) و یارانش مستقیماً شرکت داشتند و یا آنکه با فرصت‌طلبی و سکوت خویش بر آن جنایت صحه گذارده بودند.
زینب کبری(س) با دیدن اشکهای آن مردم پیمان شکن با خشم بسیار روی به آن جماعت کرد و فرمود :
«حمد و ستایش بی‌پایان بر خداوند متعال و درود بر روان پاک محمد(ص) و خاندان نبوت. ای مردم کوفه! وای پیروان مکر وحیله! ای کسانی که با نامه‌های خود ما را بسوی خویش خواندید ولی چون ما بسوی شما آمدیم، پیمان خویش را زیر پا گذاشتید و با دشمنان ما هم‌پیمان شدید، اکنون شما را می بینم که بر سرنوشت ما می‌گریید در حالیکه این مصیبت بزرگ را با دست خودتان فراهم کردید . داستان شما همچون زنی است که رشته‌ها را با دقت می‌تابید و بعد با دست خود آنها را باز می‌کرد و زحمات خویش را بر باد می‌داد .
در میان شما هیچ چیز جز مکر و حیله نیست؛ زیرا که پیمان خود را با ما شکستید و با خدعه و فریب هر زمان برنگی دیگر درمی‌آیید. همچون بوقلمون که هر زمان برنگی دیگر جلوه‌گری می‌کند.
گاه ادعای چیزی را می‌کنید که ندارید، زمانی چون بردگان زر خرید راه تملق و چاپلوسی پیش می‌گیرید و زمانی چون دشمنان کینه‌جو در کمین انتقام می نشینید .
شما همچون آن ابر سیاه وکم باران و یا گیاه و علفی که بر روی سرگین می‌روید ظاهری دلفریب دارید در حالی که باطن شما تو خالی و مهمل است.
شما برای آینده خود ذخایر زشتی پس انداز کردید، مطمئن باشید خشم و غضب الهی در انتظار شماست.
شما در کشتن برادران و پشتیبانان ما با جنایتکاران همکاری می‌کنید و اکنون چاپلوسانه بر مصیبت ما می‌گریید.
سوگند به خدا که باید گریه کنید بر احوال زار خود، زیرا که این حتک حرمت و عداوت با خاندان پیامبر(ص) را به هیچ وسیله نمی‌توان جبران نمایید.
شما کسی را کشتید که راهبر راستین زندگی شما بود. دست شما به خون فرزندان و برگزیدگان رسول خدا(ص) آغشته است. شما آل عصمت و طهارت را که نمونه‌هایی بزرگ از تقوی و فضیلت هستند به اسارت درآوردید و به علت همین اعمال زشت در نزد همه کس رسوا خواهید بود و عذاب و قصاص آخرت در انتظار شماست .
هرگز تصور نکنید که تأخیر در عذاب موجب فراموشی اعمال شماست، نه هرگز اینطور نیست؛ زیرا که خدای قهار همیشه مراقب گناهکاران و رسوایان است. »
سخنان زینب(س) مردم کوفه را در وحشت فرو برد مخصوصاً آنکه او در پایان خطابه خویش فرمود :
مردم کوفه مردان شما عزیزان ما را می کشند، آنگاه زنان شما گریه و زاری می‌کنند. خداوند روز قیامت بین ما و شما قضاوت خواهد کرد . و این سخنان جاودان زینب(س) سرزنش و ملامت همه مردم زبون و بی‌اراده‌ای است که با ظالمان همکاری می‌کنند و یا با سکوت خویش ظلم را یاری می‌دهند و سپس ابلهانه به گریه و زاری می نشینند و امید رستگاری دارند ....
... به برکت این بانوى بزرگوار و قیام مبارکش، همچنان پرچمهای خونین عاشورا به نشانه روز انتقام مظلوم از ظالم، در سراسر جهان افراشته مىشود؛ زیرا زینب‌کبرى(س) بود که پیام خونین حضرت اباعبدالله الحسین(ع) را به تمام نسلها و عصرها رساند.
شایسته است از پرستاران فداکار و بی‌توقعی یاد کنیم که همواره از مهربانی و دلسوزیشان بهره‌مند بوده‌ایم، به مادرانی که همواره در زندگی شیرزنانی همچون زینب (س) را برای خود الگو قرار داده تا در رویارویی با مصائب و دشواریهای زندگی مرهمی بر دلهای مجروحمان گذارند.
روز پرستـار
به میمنت ولادت با سعادت بزرگ پرستار تاریخ اسلام، حضرت زینب کبری(س)
انتخاب گردیده است؛ آن را گرامی می داریم و
توفیق روزافزون تمامی پرستاران را از خداوند یکتا مسئلت می‌نماییم.
هر کس یک شبانه روز از بیماری پرستاری کند،
خداوند او را با ابراهیم خلیل محشور می‌کند.
پیامبر اکرم(ص)
